[ و او را از ایمان پرسیدند ، فرمود : ] ایمان بر چهار پایه استوار است ، بر شکیبایى ، و یقین و داد و جهاد . و شکیبایى را چهار شاخه است : آرزومند بودن ، و ترسیدن ، و پارسایى و چشم امید داشتن . پس آن که مشتاق بهشت بود ، شهوتها را از دل زدود ، و آن که از دوزخ ترسید ، از آنچه حرام است دورى گزید ، و آن که ناخواهان دنیا بود ، مصیبتها بر وى آسان نمود ، و آن که مرگ را چشم داشت ، در کارهاى نیک پاى پیش گذاشت . و یقین بر چهار شعبه است : بر بینایى زیرکانه ، و دریافت عالمانه و پند گرفتن از گذشت زمان و رفتن به روش پیشینیان . پس آن که زیرکانه دید حکمت بر وى آشکار گردید ، و آن را که حکمت آشکار گردید عبرت آموخت ، و آن که عبرت آموخت چنان است که با پیشینیان زندگى را در نوردید . و عدل بر چهار شعبه است : بر فهمى ژرف نگرنده ، و دانشى پى به حقیقت برنده ، و نیکو داورى فرمودن ، و در بردبارى استوار بودن . پس آن که فهمید به ژرفاى دانش رسید و آنکه به ژرفاى دانش رسید از آبشخور شریعت سیراب گردید ، و آن که بردبار بود ، تقصیر نکرد و میان مردم با نیکنامى زندگى نمود . و جهاد بر چهار شعبه است : به کار نیک وادار نمودن ، و از کار زشت منع فرمودن . و پایدارى در پیکار با دشمنان ، و دشمنى با فاسقان . پس آن که به کار نیک واداشت ، پشت مؤمنان را استوار داشت ، و آن که از کار زشت منع فرمود بینى منافقان را به خاک سود ، و آن که در پیکار با دشمنان پایدار بود ، حقى را که بر گردن دارد ادا نمود ، و آن که با فاسقان دشمن بود و براى خدا به خشم آید ، خدا به خاطر او خشم آورد و روز رستاخیز وى را خشنود نماید . و کفر بر چهار ستون پایدار است : پى وهم رفتن و خصومت کردن و از راه حق به دیگر سو گردیدن و دشمنى ورزیدن . پس آن که پى وهم گرفت به حق بازنگشت ، و آن که از نادانى فراوان ، خصومت ورزید ، از دیدن حق کور گشت ، و آن که از راه حق به دیگر سو شد ، نیکویى را زشت و زشتى را نیکویى دید و مست گمراهى گردید ، و آن که دشمنى ورزید راهها برایش دشوار شد و کارش سخت و برون شو کار ناپایدار . و شک بر چهار شعبه است : در گفتار جدال نمودن و ترسیدن و دو دل بودن ، و تسلیم حادثه‏هاى روزگار گردیدن . پس آن که جدال را عادت خود کرد ، خویش را از تاریکى شبهت برون نیاورد ، و آن که از هر چیز که پیش رویش آمد ترسید ، پیوسته واپس خزید ، و آن که دو دل بود پى شیطان او را بسود ، و آن که به تباهى دنیا و آخرت گردن نهاد هر دو جهانش را به باد داد . [ و پس از این سخن گفتارى بود که از بیم درازى و برون شدن از روش کارى که در این کتاب مقصود است نیاوردیم . ] [نهج البلاغه]

نویسنده:   سردبیر  

آدم برفی	یکشنبه 86 دی 16  5:45 عصر
امروز قرار بود شماره ده نسیم رو بسته بندی کنیم و بفرستیم . اما حسابی برف اومده بود. جاده ها لغزنده بود و انتقال مجلات از چاپخونه به دفتر نشریه برای بسته بندی هم نیاز به ماشین سرپوشیده داشت . به هر کی تماس گرفتیم حاضر نشد بیاد . خلاصه مجله ها همین طور مونده . امیدوارم فردا یه فرجی بشه. بچه ها حسابی از برف و هوای زیبای امروز شور و حالی داشتند. حسین زارع طبق سنت هر ساله آدم برفی درست کرده بود . همیشه هم به یک قیافه درست می کنه . ولی خوب ادم برفی امسالش قشنگ تر بود . اینم از حسین آقای گل . آدم برفی رو گذاشتند توی یک سینی یه عکس دسته جمعی ازش گرفتند. اومد و حافظه آدم برفیه آب شد. اون وقت یادش می ره دوستاش کیا بودند. عکس گرفتند تا این لحظه رو سال دیگه یا با برف دیگه به یادش بیارن. البته چشم حاج آقا رو هم دور دیده بودندا !
	نظرات شما ()

لیست کل یادداشت های این وبلاگ

سایت نسیم وحی فال حدیث شماره 16 نسیم وحی و آفتاب برآمد... دانلود تلاوت سوره قاف و الرحمن از استاد منشاوی آموزش تلاوت قرآن با تحلیل قرائت استاد منشاوی [عناوین آرشیوشده]

تعداد   148570   بازدید